SHIPMAN

[Dziadek]

Zeszyt nr 105
8.01.2019

Konstrukcja ostrogi dziobowej

Jak zwykle przed przystąpieniem do montażu konstrukcji ostrogi zabarwiłem poszczególne elementy bejcą wodną (dąb). Taki sam kolor nadałem też kilku listewkom poszycia 0,5 mm. Postanowiłem się trochę zrehabilitować za spartaczone (wg. instrukcji) poszycie stępki na rufie i dziobie. Dlatego teraz przed połączeniem elementów ostróg dziobowych (BS1) okleiłem je listewkami uzyskując „umowny” efekt belkowania. Plusem, jaki oprócz wizualnego można dzięki temu zabiegowi osiągnąć jest wyrównanie grubości stępki z ostrogą dziobową, gdyż w innym wypadku powstaje różnica 1 mm. Oczywistym jest, że zamiast szpachlowania górnej krawędzi również tam zastosowałem okleinę. Podobnie postąpiłem z dolną krawędzią. Pominąłem najbardziej wysuniętą część ostrogi ze względu na montowaną tam w przyszłości figurę galionową.





Przed połączeniem obu części ostrogi zmatowiłem papierem ściernym wykonaną z blachy dekorację. Do sklejenia elementów (po wykonaniu kilku prób) okazał się zupełnie wystarczający zwykły winylowy klej do drewna.





Problemem jest montaż wsporników pokładu dziobowego na belce ostrogi. Bo oprócz zastosowania odpowiednich kątów muszą być też zachowane ściśle odległości pomiędzy wspornikami. Trzeba sobie w tym wypadku pomagać wykonanymi dokładnie rozpórkami. Można również próbować poczekać na dalsze części pokładu dziobowego i rozstawy kilku pierwszych wsporników ustawić z pomocą zamontowanej tymczasowo platformy.






Malowanie części daszka kopułki C144, malowanie dekoracji i figurek C144a, b, c, d, e, f, g, h, i (elementy dołączone do zeszytu nr 104)

[REKLAMA]

[Dziadek]

Zeszyt nr 106
15.01.2019

Malowanie elementów podstawy galeryjki C145 – 148




Malowanie dekoracji ostrogi dziobowej BSE, BSF, BSB, BSC, BSD, BSG

Nadanie kolorów tym razem nie figurkom a dekoracjom ostrogi dziobowej dla mnie było kolejnym wyzwaniem. Dzięki doświadczeniu zbieranemu już przez ponad 100 etapów kolekcji zadanie postawione w tym zeszycie da się wykonać. Można oczywiście dyskutować, nad jakością tych małych obrazków, ale na pocieszenie coś mi się zdaje, że trudniej (w temacie: malowanie) do końca kolekcji już nie będzie.





Montaż pokładników



Platforma dziobowa

[Dziadek]

Zeszyt nr 107
22.01.2019

Montaż dekoracji ostrogi, montaż platformy dziobowej

Podczas montażu wsporników platformy na ostrodze (zeszyt 105) jako wzorca użyłem przeznaczonej tam platformy dziobowej. Dlatego teraz jej montaż był jedynie formalnością.






Montaż kołkownic

Wklejenie kołkownic również nie stanowi większego problemu.




Montaż ścian bocznych ostrogi

Zdecydowanie więcej uwagi i dokładności należy poświęcić montażowi ścian bocznych ostrogi. Muszą być przyklejone idealnie symetrycznie. Dodatkowo wsporniki wymuszają lekkie skręcenie ścian. Radą tutaj jest zastosowanie kilku ścisków ostrożnie zakładanych, aby uniknąć ewentualnego uszkodzenia ramienia wspornika. Przed przyklejeniem wewnętrzne strony ścian wymalowałem bejcą wodną. Później lakierem bezbarwnym utrwaliłem całą konstrukcję ostrogi. Końcowym etapem było pomalowanie czerwonym akrylem zewnętrznych ścian. Wcześniejsze zastosowanie lakieru bezbarwnego daje możliwość łatwego zmycia ewentualnych zacieków farby akrylowej w miejscach niepożądanych.





Graficzna imitacja deskowania pokładów

Imitacja deskowania pokładów modelu proponowana w bieżącym zeszycie jest wymuszona przez dużo wcześniejszą instrukcję (zeszyt 40, rys. 11) układania i łączenia listewek poszywających pokłady. Symetryczny (dwójkowy) układ łączenia zastosowany po obu stronach „koryt” niższego pokładu powoduje problem zbieżności wzoru na listewkach przylegających do linii wyznaczającej oś pokładu. Zamazane w zeszycie ryciny widoku pokładu (szczególnie część dziobowa) nie pozwalają modelarzowi ocenić jak z tej sytuacji wybrnąć. Jeszcze trudniej mieć jakiś stosunek do sposobu zastosowania grafiki deskowania w miejscu doklejonego pokładu dziobówki, gdzie w chwili obecnej nic się nie proponuje.

Niestety sam również wcześniej poddałem się radom instrukcji i teraz zbierając tego owoce dopuściłem się „radosnej twórczości” rysując imitację deskowania, która spowoduje dreszcze u klasyków modelarstwa szkutniczego. Usprawiedliwiam się tym, że deskowanie Vasy oryginalnej również nie ma nic wspólnego z zastosowanym przez twórców kolekcji.

[Dziadek]

Zeszyt nr 108
29.01.2019

Montaż balustrad nadburci w części środkowej pokładu

Z sukcesem, bez start udało mi się wyciąć części HR1 i HR2 z płytki HR. Wyszlifowane zabarwiłem bejcą wodną na kolor burt modelu. Później już tylko wyznaczenie odległości pomiędzy poszczególnymi elementami „zgodnie ze wskazówkami na zdjęciu” i można przystąpić do klejenia. No właśnie. Nadburcie jest szersze od podpór balustrady, więc mamy trzy możliwości ich mocowania. Licując od zewnątrz nadburcia lub od strony pokładu i na środku (?). Niestety żadne ze zdjęć w tym zeszycie tego nie pokazuje. Wybrałem wariant drugi, czyli licowanie z nadburciem od strony pokładu.






Listewki 3×3 mm, które fazowałem dla nadania odpowiedniego profilu były, jak to z suchym drewnem bywa trochę krzywe. Nie jest to problem, gdyż łukowaty kształt nadburci w części środkowej i tak wymusi dopasowanie do nich balustrad. Można przed przystąpieniem do fazowania ewentualną krzywiznę listewki właśnie wykorzystać.






Malowanie dekoracji ostrogi C151a i C151b


Figurki 151a dołączone do zeszytu 107 (w mojej przesyłce) zamiast lewej ręki 151b, którą przed malowaniem należy wkleić w korpus postaci mają rękę prawą. Takie „podmianki” już w tej kolekcji się zdarzały. Dlatego wymalowałem figurki bez ręki uznając, że w jednym z kolejnych numerów (chyba 118), gdzie mają być dołączone lustrzane odbicia przysłanych teraz dekoracji będą również „odwrotne” rączki i rachunek się wyrówna. Swoją drogą wygodniej jest malować korpusy baz rąk i ręce malować dopiero po wklejeniu w gotowy korpus.

[Dziadek]

Zeszyt nr 109
5.02.2019


Tak jak wspominałem w poprzedniej relacji figurki ozdabiające ostrogę C149a i C150a zostały „wyposażone” w prawe rączki zamiast lewych (149b i 150b). Dlatego podobnie jak poprzednio wymalowałem same korpusy oczekując lustrzanych odbić dekoracji (zeszyt nr 118), gdzie z pewnością będą się znajdowały również „odwrócone” ręce.

Trudno liczyć ile elementów dekoracyjnych wymalowałem od początku kolekcji. Jest to już potężny zbiór i współczuje modelarzom, którzy nie malują systematycznie tylko zdecydują się na kolorowanie wielobarwne w późniejszym terminie niejako hurtowo. Oczywiście można to zrobić, ale coś mi się zdaje, że zostaną wyleczeni z modelarstwa.


Malowanie dekoracji rufy C111, C112, C113, C114





Malowanie dekoracji ostrogi C149a, C150a

[Dziadek]

Zeszyt nr 110
12.02.2019

Tym razem kolekcja dała solidnie „do wiwatu”. Propozycja wymalowania w jednym cyklu tygodniowym dwudziestu czterech figurek odbiera trochę chęć do „uprawiania” modelarstwa. Oczywistym jest, że nikt nie musi budować modelu w określonym reżimie czasowym, jednak osobiście jestem zwolennikiem bardziej równomiernego podziału zadań proponowanych przez instrukcje zawarte w poszczególnych zeszytach.

Cały tydzień malowałem coś, czego prawie nie widać „gołym okiem”. Na szczęście zanosi się na to, że powoli zbliżam się do końca z tematem malowanie figurek, więc istnieje pociecha powrotnej zamiany warsztatu malarskiego na modelarnię szkutniczą.

Malowanie figurek C115, C116, C117, C118, C119, C120, C121 i C131, C132, C133, C134, C135, C136, C137






Malowanie figurek C127, C128, C129, C130





Malowanie dekoracji C124 x 6

[Dziadek]

Zeszyt nr 111
19.02.2019

Montaż i malowanie figury galionowej C51a, b, c, C52, C53, C54

Zwieńczeniem iglicy ostrogi dziobowej będzie figura galionowa – złota figura lwa trzymającego w łapach herb. Uznałem, że przed przystąpieniem do montażu i malowania figury wygodnie będzie ją dopasować do iglicy. W moim wypadku gdzie oklejałem listewkami całą ostrogę dziobową różnica wymiarów obu części przekraczała 1 mm. W efekcie należało rozpiłować o ok. 1 milimetr odlew pomiędzy tylnymi łapami i zeszlifować do grubości 3 mm końcówkę iglicy.

Przed malowaniem (inaczej niż w instrukcji) dokleiłem żywicą korpusowi lwa przednie łapy. Nadmiar żywicy wyciśniętej podczas wklejania doskonale zalewa szparę w miejscu połączenia obu elementów. Po wymalowaniu lwa podkładem i na kolor dzięki takiej kolejności montażu uzyskuje się całkowicie jednorodne i naturalne połączenie.





Malowanie dekoracji C122, C138 oraz C123 i C139


Dekoracje C122, C138 oraz C123 i C139 są mocno wyeksponowane, stanowią wieniec wiążący ostrogę dziobową z kadłubem w części dziobowej. Starałem się przy malowaniu tych ozdób o szczególną staranność. Wyszło jak zawsze.

[Dziadek]

Zeszyt nr 112
26.02.2019

Montaż bezanmarsa T-6

Sposób montażu marsa bezanmasztu T-6 jest bardzo podobny do montowanych wcześniej platform znajdujących się na masztach modelu. Podobnie też jak poprzednio występuje pomyłka w opisie zawartym w instrukcji pod rysunkiem nr 8. Zamiast elementu T6-10 (którego nie ma na dołączonej płytce) należy wkleić trzeci element T6-8. Należy zwrócić uwagę na przesunięcie salingu względem otworu platformy i licowanie się z nim skrajnej belki. Dopasowanie obręczy wymagało skrócenia jej długości o ok. 3 mm.




Montaż platformy bukszprytu T-5


Platforma bukszprytu T-5 różni się od pozostałych sposobem montażu na maszcie i wymaga wklejenia ukośnego łącznika, który to później umożliwi.



Jest jeszcze jedna różnica. Dwie belki salingu ściętymi zakończeniami są odwrócone do góry i tym różnią się od wszystkich innych montowanych dotychczas. Moim zdaniem jest to błąd instrukcji. W wersji angielskiej zeszyt nr 126, dwa sąsiednie rysunki 13 i 14 pokazują dwa różniące się tej samej platformy salingi (!), ale już w zeszycie nr 127 konstrukcja brnie w odwrócone belki. Model znajdujący się w Muzeum Vasa ma saling wykonany w sposób klasyczny a więc ścięciami belek do dołu.




Moja platforma jest wykonana zgodnie z instrukcją, ale z ramki pozostałej po wycięciu poszczególnych elementów platformy można spokojnie wykonać samodzielnie dwie feralne belki.