SHIPMAN Strona Główna SHIPMAN
FORUM MODELARSTWA SZKUTNICZEGO

FAQFAQ  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  AlbumAlbum

Poprzedni temat :: Następny temat
HMV ''Bounty'' - historia i dane techniczne
Autor Wiadomość
Velonka
Porucznik


Posty: 115
Skąd: Podbeskidzie
Wysłany: 2008-07-24, 15:07   HMV ''Bounty'' - historia i dane techniczne

HMV ''Bounty''

W 1777 Standing Commitee of West India Planters and Merchants(w wolnym tłumaczeniu Stały Komitet Plantatorów i Handlarzy Indii Zachodnich) ogłosił zlecenie na przywóz drzewek chlebowych z odległych i nieznanych wysp tahitańskich. Ze względu na rozwój niewolnictwa i konieczność zapewnienia tej "sile roboczej" wyżywienia w brytyjskich koloniach na Karaibach, drzewka te miały stać się łatwym wyżywieniem dla niewolników (owoce chlebowca różnolistnego spożywa się przeważnie na surowo, a nasiona pieczone, zaś owoce i nasiona chlebowca właściwego po upieczeniu). Ogłoszenie przez 10 lat nie spotkało się z żadnym odzewem i zainteresowaniem. W maju 1787 roku rząd angielski podjął decyzję, że dokona tego marynarka królewska czyli Royal Navy.

Bounty został wybrany jako jeden spośród 6 innych statków:
Harriot'a,
Lynx'a,
Shepherdess'a,
William'a Pitt'a,
Bethii i nie nazwanego nowo budowanego.

Wybór padł na Bethię -jednostkę cywilną (węglowiec żaglowy), która została zakupiona 26 maja za kwotę 1950 funtów. Prawdopodobnie stępkę położono w doku nr 2 w River Hull w 1783 roku, czyli 4 lata wcześniej przed zakupem. Armatorem od którego kupiono statek o wyporności 230 ton był Messrs Wellbank, Sharp and Bowing należący do kompanii Old Waping. 26 maja 1787 roku Bethia została odcumowana z macierzystego portu i przeprowadzona do Deptford Yard w celu adaptowania na potrzeby wyprawy. Została nie tylko zamieniona w pływającą cieplarnię, ale także przebudowana według uwczesnych wymogów Royal Navy. ładownię specjalnie przystosowaną do przewozu roślin przebudowano kosztem pomieszczeń dla załogi. ładowni była wyposażona w gniazda na donice. Dwa duże greetingi, które Blight nazwał sky-light'ami miały zapewnić odpowiednie światło dla sadzonek.
Pierwszą radykalną zmianą było pokrycie kadłuba płytkami miedzi. Oryginalnie Bethia była zabezpieczona od morskich robali standardowo w owych czasach mieszaniną końskiego włosia i smoły drzewnej po obu stronach podwodnej części poszycia.
Po roku 1778 standardową praktyką było pokrywanie kadłubów okrętów blachą miedzianą, zwłaszcza tych powracających z mórz południowych.
Prawdopodobnie większość okrętów byłaby szybciej pokryta tą innowacyjną techniką gdyby nie fakt iż miedź była jednak dość droga. Dodatkowo zaszła konieczność wymiany wszystkich gwoździ żelaznych na brązowe z racji reakcji chemicznych do jakich dochodziło na początku pomiędzy płytami miedzi i żelaznymi gwoździami w słonej morskiej wodzie.

8 czerwca Admiralicja poleciła zarejestrować okręt w rejestrach jako HM Armed Vessel "Bounty" uzbrojony statek królewski (His Majesty's Armed Vessel) tzw ''Packet ships'' (*okręty pomocnicze British Navy na przełomie XVIII i XIX wieku. Szybkie, skromnie uzbrojone żaglowce służyły do przewożenia poczty i kosztownego cargo, takiego jak na przykład sztaby złota.)

Nie posiadał wielkiego uzbrojenia:
• 4 działa 6-funtowe,
• 10 dział 1/2-funtowych (tzw. hakownic).
Wyposażono go natomiast w koło sterowe - wówczas nowinkę techniczną.
Zakup i przebudowę zasponsorował sam monarcha - król Jerzy III z dynasti hanowerskiej. Dzieki tej przebudowie Bounty stał się statkiem niezwykłej urody, o dużej szybkości i żeglownosci. Finansowaniu natomiast zawdzięcza swą nazwę, [bounty] (ang. - hojność, szczodrość, obfitość).

Dane techniczne:
3 maszty,
długość max. - 30 m
szerokość - 7,5 m
zanurzenie - 3,2 m
wyporność - ok. 215 ton

HISTORIA

23 grudnia 1787 r. ''Bounty'' podniósł kotwice w porcie Spithead i pod dowództwem trzydziestopięcioletniego kapitana Williama Bligh'a (9 IX 1754-7 XII 1817) ucznia Jamesa Cooka, zdolnego oficera i nawigatora wyruszył w swój pierwszy, a zarazem ostatni rejs w kierunku wyspy Otaheite na Morzu Południowym, skąd miał następnie przewieźć zlecony towar na Jamajkę. Załoga składała się z 4 oficerów, 2 podchorążych, 4 podchorązych zamustrowanych jako marynarze wykwalifikowani, 11 chorążych, 14 podoficerów i zaledwie 11 marynarzy.

Kapitan Bligh nie mogąc ze względu na przeciwne wiatry pokonać drogi dookoła przylądka Horn obrał kierunek wschodni i po 10-miesięcznej podróży i przebyciu 26 tys. mil z Anglii, Bounty dopłynęła do wysepki Mehetia niedaleko Tahiti 26 października 1788 roku.
Z załogi Bounty w drodze na Thaiti zmarły dwie osoby: lekarz pokładowy oraz jeden z marynarzy. Do dymisji podał się żaglomistrz John Fryer i kapitan zastąpił go oficerem w stopniu "kapitan-mata" - Fletcherem Christianem, późniejszym przywódcą rebelii.

Po przybyciu na miejsce okazało się, że dla roślin zaczął się już okres zimowego snu, który trwał około pół roku, wobec czego sadzonek nie można było pozyskać. Przez pięć miesięcy załoga pozostawała przymusowo na wyspie, która okazała się rajem na ziemi. W swoim późniejszym raporcie kapitan wspomni o wspanialym klimacie i bezpruderyjnych miejsowych kobietach, Czynniki te wpłyneły na demoralizację załogi. . W tym czasie duża część załogi, nie wyłączając kadry związała się z miejscowymi kobietami, a Christian ożenił się z piękną Maimiti. 4 kwietnia 1789 r. o świcie, zaopatrzony w 1015 sadzonek chlebowca, "Bounty" wyruszył w rejs do dalekich Indii Zachodnich.

Ze względu na duże zapotrzebowanie - w celu utrzymania sadzonek słodką wodę ograniczono do racji głodowych. Załoga rozleniwiona była również pobytem na rajskiej wyspie. Do legendy przeszła już dyscyplina na statku utrzymywana rzekomo przez kapitana.
W rzeczywistości wbrew ówczesnym standardom, kapitan za przewinienia, za które wieszano, wyznaczał kary chłosty, licząc się z potrzebą pozostawienia każdej pary rak na pokładzie. Karze chłosty zaś w Royal Navy poddawano marynarzy masowo; pod dowództwem Bligha kara taka była stosowana rzadko, niemniej ciężka podróż, racjonowana żywność i kary kapitana stają się powodem buntu. który podniosła załoga 28 kwietnia 1789 r. w wyniku którego kapitan Blight przestał być dowódcą okrętu. Wyprowadzono go pod bagnetem w samej koszuli nocnej z kajuty (której nigdy nie ryglował) i wraz z 18 wiernymi mu marynarzami został wysadzony do szalupy o dł. 7 m. Pozostała czwórka lojalnych mu ludzi została zmuszona przez buntowników do pozostania na pokładzie, nie dało się bowiem bez nich żeglować. Bligh próbował pertraktować z Christianem, niestety bez rezultatów.

Buntownicy zaopatrzyli Bligha w małe zapasy żywności, sekstant, zegarek kieszonkowy, natomiast mapy i kompas zatrzymali dla siebie. Kapitan zdecydował się płynąć na wyspę Timor, która należała wtedy do Holendrów. Najpierw jednak dopłynął do Tofoa, aby zdobyć niezbędne zapasy. Został tam wraz z załogą zaatakowany przez tubylców (w czasie walk zginął jeden z członków załogi). Po ucieczce z Tofoy Bligh nie zatrzymywał się na następnych wyspach (Fidżi), ponieważ wiadomo było, że ich mieszkańcy są kanibalami, a marynarze nie mieli żadnej broni. Dzięki znakomitym umiejętnościom nawigacyjnym dokonał rzeczy prawie niemożliwej, pokonując 6701 km i docierając do Timoru po 41 dniach podróży.

Stąd 20 sierpnia na zakupionym szkunerze "Resource", holując za sobą szalupę z "Bounty" obrał kurs do Anglii. W tym czasie Fletcher Christian objął dowództwo na ''Bounty. 6 czerwca 1789 r. dopłynęli z powrotem do Zatoki Matawi na Tahiti, gdzie 16-tu marynarzy postanowiło pozostać.

Po uzupełnieniu prowiantu z 35-ma osobami na pokładzie (byli wśród nich także tubylcy) "Bounty" wyruszył w drogę. Opłynęli 30 wysp w poszukiwaniu dobrej kryjówki. 23 czerwca "Bounty" przypłynęła na wyspy Pitcairn, (która omyłkowo "zniknęła" z map Admiralicji) znaleziono tam słodką wodę, dzikie owoce, żyzną ziemię oraz kilka głębokich jaskiń, gdzie w razie pościgu buntownicy mogli się ukryć. Okręt stanął więc na kotwicy, marynarze znieśli na brzeg wszystko co tylko dało się przetransportować. Aby nie można było odkryć położenia statku ''Bounty'' została spalona przez załogę.
Ostatecznie Król Jerzy III stracił swój okręt 23 stycznia 1790 r.

Tymczasem, gdy przeminął lęk i zmęczenie, przybysze przystąpili do budowy wyspy swoich marzeń. Żagle z "Bounty" posłużyły jako namioty, płótno pocięto na odzież. Zaczęło się rajskie życie. Niestety niedługo okazało się, że życie i tutaj ma swoje prawa. Zaczęły się niesnaski, bójki i mordy. Tahitańczycy knuli spisek dla zgładzenia białych. Wszyscy buntownicy (w tym Fletcher Christian poza marynarzem Johnem Adamsem, zginęli wkrótce z rąk krajowców (pozostali przy życiu między innymi tubylcze dziecko Christiana i jego żona Maimiti).
Los buntowników na wyspie Pitcairn pozostawał tajemnicą przez 18 lat. Amerykańscy wielorybnicy, którzy powtórnie odkryli wyspę, znaleźli na niej tylko jednego mężczyznę - uczestnika buntu Johna Adamsa - oraz 9 kobiet i 23 dzieci. 8 czerwca 1857 r. 194 wyspiarzy z Pitcairn przesiedlono na teren dawnej kolonii karnej na Norfolk. Potomkowie buntowników żyją tam do dziś.

W 1825 roku ekspedycja brytyjska odnalazła Adamsa. Udzielono mu prawa łaski, a na jego cześć po dziś dzień stolica Pitcairn nosi nazwę Adamstown. Mało kto zresztą wie, że Pitcairn jest wciąż częścią Zjednoczonego Królestwa, Adamstown zaś najmniejszą stolicą świata - i jedyną miejscowością na wyspie - a mimo to wyposażoną w Internet oraz inne dobra cywilizacji. Opuszczona w w 1856 roku, została później zasiedlona ponownie przez 43 pitcairnijczyków; niektórzy mieszkańcy są potomkami buntowników z Bounty. Odnaleziony w 1933 pod wodą ster Bounty, obecnie znajduje się w muzeum na Fidżi.

Tych, którzy pozostali na Tahiti, buntowników i osoby zmuszone do współpracy aresztowała
karna ekspedycja wysłana z Anglii na pokładzie fregaty HMS "Pandora". Więźniowie byli transportowani w okrętowym więzieniu zwanym ironicznie "puszką Pandory". Pandora uległa zresztą katastrofie... Ostatecznie, przed trybunałem wojennym stanęło 10 buntowników i sądzeni w osobnych sprawach Bligh i kapitan Pandory Edwards (za utratę okrętów). Ostatecznie, na śmierć skazano trzech buntowników, a osoby zmuszone do współpracy zostały uniewinnione. Sam Bligh także został uniewinniony i ostatecznie dosłużył się rangi wiceadmirała.

treść jest stale uzupełniana o nowe fakty
 
 
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group
Template Chronicles v 0.2 modified by Nasedo

| | Darmowe fora | Reklama
Strona portalu