Wysłany: 2013-01-19, 23:59 Pawęż, lustro - barok XVII w.
Ozdoba pawęży galeonu (Jan Chrzciciel - San Juan Bautista) z kolekcji DeA jest zbyt uboga jak na epokę BAROKU (kierunek rozwijający się początkowo we Włoszech i trwający od końca XVI w., poprzez cały wiek XVII w całej Europie, do poł. XVIII w. jeszcze w niektórych państwach).
Szkoda, że nie ma chociaż przybliżonego datowania SJB, bo można by było pokusić się o „zrekonstruowanie” tej ozdoby przynajmniej w stylu epoki.
Herb z kolekcji nie jest herbem królewskim (nie wiem co przedstawia).
Herb Filipa II
W interesującym mnie okresie na tronie Hiszpanii zasiadali Habsburgowie, Filip II (1556 – 1598), Filip III (1598 – 1621) i Filip IV (1621 – 1665). Jeżeli przyjmiemy, że nasz SJB jest tym wybudowanym w Japonii, to na służbę Hiszpanii został przekazany w 1618 roku, czyli za panowania Filipa III i do roku 1621 nosiłby herb tegoż, a po 1621 r. jego następcy Filipa IV.
RENESANS
Do końca XVI w. w zdobnictwie panował jeszcze renesans, ale na obrazach z epoki, pawęże są znacznie bogatsze niż na modelu galeonu z kolekcji.
Trochę przykładów z mojego archiwum i CMM w Gdańsku, żeby zobaczyć jak to wygląda na modelach z epoki.
Galeon Smok (CMM, próba rekonstrukcji) zbudowany jeszcze za czasów Zygmunta Augusta (1571 - 1577)
- galeria jest znacznie bogatsza niż w kolekcji.
Galeon Revenge (1577 - 1591) - angielski XVI-wieczny galeon, okręt flagowy wiceadmirała Francisa Drake'a, wsławił się podczas walk z hiszpańską Wielką Armadą w 1588 roku (CMM).
Golden Hind (Złota Łania), 1577
Dość uboga forma zdobnicza - malowany wizerunek łani, skromna ornamentyka i balkon (tu polecam wejść w historię, żeby zrozumieć czemu tak).
Fragmenty obrazu szkoły angielskiej XVI w., Zwycięska Armada, 1588
Bogato zdobione balkony, jak i pawęże (żółta ochra imitująca złoto).
Roter Lowe, 1597
W CMM jest obecnie również model Roter Lowe (1597)
Najbliższe "mojemu galeonowi" byłyby wizerunki czy modele floty Zygmunta III, z okresu bitwy pod Oliwą (1627) ale okręty na obrazie pana Stefana Płużańskiego, są jednak fantazją autora, a nie rekonstrukcją historyczną.
Król Dawid (König David) - galeon, 31 dział, 400 t.; kpt. Jakub Murray, Sonne i fragment Wodnika
Szwedzki okręt admiralski i Św. Jerzy (Sankt Georg) - galeon, 31 dział, 400 t.; nkpt. Arendt Dickmann
Trwał w Europie od drugiej połowy XVI wieku (wł. końca XVI w.) aż do XVIII wieku w niektórych krajach. Szczytowy okres rozwoju baroku przypada na wiek XVII. Barok najwcześniej ukształtował się we Włoszech oraz Hiszpanii, a najszybciej zakończył we Francji, gdzie przekształcił się w klasycyzm.
Barok (nazwa nadana w XX w.) to epoka w dziejach kultury, która początkowo nie była traktowana jako oddzielny etap w jej rozwoju. Nazywano ją bowiem „zwyrodnieniem renesansu”. Powodem tej niesłusznej oceny była trudna początkowo do zaakceptowania barokowa estetyka, z jej odrzuceniem klasycyzmu antycznego. Dla Europejczyków przyzwyczajonych do harmonii i dostojeństwa renesansu barok wydawał się czymś niedorzecznym.
Cechy szczególne baroku są najlepiej widoczne na przykładzie architektury. Cechuje ją monumentalność, dynamika, bogactwo dekoracji i form ornamentalnych. Efekty światłocieniowe uzyskiwane przez wygięcie elewacji, przerywanie gzymsów, wnętrza zdobione sztukateriami i malowidłami (często iluzjonistycznymi - wprowadzono iluzjonizm, który sprawiał, że budowle wydawały się jeszcze wspanialsze niż były). Charakterystyczne dla epoki było organiczne łączenie architektury, malarstwa i rzeźby.
Najwspanialszymi budowlami były wówczas kościoły i pałace. Bardzo okazałe bywały również klasztory i kamienice o charakterze pałacowym. Wtedy właśnie powstały pierwsze wielkie założenia urbanistyczne: Londyn, Petersburg, Rzym, Wersal.
W Hiszpanii barok rozgościł się w architekturze na dobre w latach dwudziestych XVII wieku. Powstają bogato zdobione budowle. Kręcone słupy dekorowane girlandami, wielokrotne pilastry i gzymsy wprowadzające podział płaszczyzn, płaskorzeźby, fryzy, kartusze, wokół otworów okiennych i drzwiowych sute obramowania, na powierzchniach ścian, cokołów, pilastrów, sklepień i wnęk drobny i gęsty ornament zaczerpnięty z występującego w okresie renesansu estilo plateresco i mnogość rzeźb figuralnych o ekspresyjnym wyrazie to podstawowe cechy hiszpańskiego baroku.
Barokowe rzeźbiarskie dekoracje architektoniczne (sztukaterie), rzeźby w kamieniu i drewnie (polichromowane), pomniki, nagrobki, posągi i grupy religijne, mitologiczne, alegoryczne cechowała silna dynamika, patos, ruch, teatralność gestu, układy kontrapostowe, ujęcie postaci w zwrotnym momencie akcji, zwłaszcza w tematyce religijnej, dążenie do oddania silnych uczuć i stanów ekstazy.
Główni przedstawiciele: G.L. Bernini, A. Algardi (Włochy), P. Puget, Ch.A. Coysevox, F. Girardon (Francja), J.M. Montanés, A. Cano (Hiszpania)
W malarstwie religijnym dominowała tematyka mistyczno-symboliczna i martyrologiczna, w malarstwie świeckim - sceny mitologiczne, alegoryczne, historyczne i portret, a także pejzaż, martwa natura, tematyka rodzajowa (zwłaszcza w Holandii, Flandrii i Hiszpanii). Kompozycja barokowa opierała się na układach diagonalnych i silnych efektach światłocieniowych. W malarstwie ściennym stosowano iluzjonizm.
Ważne ośrodki malarstwa: Włochy (Caravaggio, Guercino, P. da Cortona, A. Pozzo), Hiszpania (D. Velázquez, F. de Zurbarán, B.E. Murillo), Flandria (P.P. Rubens, A. van Dyck, J. Jordaens), Holandia (F. Hals, Rembrandt, J. Vermeer van Delft), Francja (G. de La Tour, N. Poussin, C. Lorrain, Ch. Le Brun, H. Rigaud).
Dodam, że barok przekształcił się w jeszcze ozdobniejsze rokoko, styl rozwijający się w okresie ok. 1720 - 1790, wieńczący jakby epokę baroku.
Ze skromnych materiałów jakie udało mi się zgromadzić na temat galeonów od czasu "rozbicia" Wielkiej Armady, 1588, do obrazów Willema Van de Velde wynika, że ozdoby na lustrach były malowane lub płasko rzeźbione i polichromowane (zależne to było od zamożności właściciela), i przedstawiały obrazy lub płaskorzeźby związane z nazwą - od mitologicznych postaci i stworów (Wodnik, Panna Wodna, Smok, Latający Jeleń), zwierząt (przykładowe nazwy z epoki Złoty Lew, Żółty Lew, Tygrys, Biały Pies, Biały Słoń, Papuga) poprzez herby władców, państw, miast do świętych patronów (Święty Jerzy, Hiszpania - San ..., Santa ...; Włochy).
Kilka przykładów:
Vasa, 1628
Bardzo bogato zdobione lustro, płaskorzeźby polichromowane.
Smalands Lejon, 1634
PRINS WILLEM, 1649
De Zeven Provinzien, 1665
De Zeven Provinzien, 1665; fragment kolorowej ilustracji na podstawie W.V. Welde
Sporo okrętów z epoki „sportretował” Wilem van de Welde np.
"Dutch Flagships at Sea in a Moderate Breeze under Easy Sail". Mal.: 1672; 112 x 203 cm, (44 1/8 x 79 7/8 in); Palazzo Pitti, Galleria Palatina; Florence, Italy
http://upload.wikimedia.o...battleships.jpg
De Zeven Provinzien (Siedem Prowincji), 1672; fragment
Witte Oliffan, (Biały Słoń)
Tijdverdriff lub Huis Tijdverdriff
Gouden Leeuw,
Cytat:
...
Podobają mi się ozdoby holenderskie z tamtej epoki (Prins Willem, Papegojan i obrazy Willema Van de Velde) i tam poszukam inspiracji.
...
Jako że najbardziej podobają mi się herby trzymane przez lwy (patrz Wielki herb Gdańska ), to pokuszę się o takie wykonanie na mojej pawęży. I bardziej ją „zbarokowię” np. balkon.
tak zapewne mogłoby wyglądać lustro galeonu z Gdańska
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum