...
Czy polska “Dezeta”, łódź wiosłowo-żaglowa, na ktorej wychowały się całe pokolenia żeglarzy (i ja też) to można sklasyfikować jako mały kuter (dł około 9 m) ? Na jolkę to chyba za duża, no i burty ma wyższe ?
poniżej trochę fotografii Dezety:
http://kojot.sggw.waw.pl/...zetaZdjecia.htm
...
Co do DZ-ki to proszę pamiętać, że ja tu omawiam wyłącznie łodzie OKRĘTOWE, a nie samodzielnie pływające, więc nie wiem, czy w ogóle można posługiwać się jakimiś odniesieniami. Niewątpliwie ogólny wygląd bryły kadłuba przemawiałby za kutrem (w rzadkiej odmianie z poszyciem karawelowym?) – jednak przytoczona charakterystyka ruchowa, nawet jeśli żartobliwie przesadzona, temu przeczy. Nie przejmowałbym się opisem żółwiego posuwania na wiosłach, bowiem wypoczynkowi wioślarze-amatorzy z pewnością nie dorównywali pod tym względem zawodowym marynarzom z epoki żaglowców. Jednak kutry słynęły z NADZWYCZAJNEJ prędkości pod żaglami! Były przy takim napędzie szczególnie sprawne i to pomimo braku miecza, który miała DZ-ka. To każe mi podejrzewać całkowicie nie-kutrowe linie wodnic, a bez nich o kutrze nie może być mowy. Bardziej uzasadnioną analizę mógłbym przeprowadzić dopiero w oparciu o kształt wodnic i wręgów. Jednak właśnie opis własności wskazywać może raczej na szalupę (launch) z przełomu XIX i XX wieku albo (zwłaszcza z uwagi na wymiary) prawie identyczną wtedy pinasę – ówczesne szalupy dawno straciły swoje wielkie, płaskie i szerokie rufy, ale będąc nadal wielkie i ciężkie (z powodu solidnej budowy), nie grzeszyły nadmiarem cech wyścigowych.
Z innej beczki. Uświadomiłem sobie, że omawiając sposoby poruszania się żaglowców na rzekach i w kanałach portowych, pominęliśmy jeszcze jedną metodę, częściej stosowaną niż holowanie przez „burłaków” lub konie, a już nieporównanie częściej niż holowanie łodziami czy podciąganie się na kotwicy zawoźnej, transportowanej na miejsce przez specjalne łodzie okrętowe. Otóż chodziło też o podciąganie się za pomocy liny wybieranej przy pomocy kabestanu, lecz mocowanej do specjalnie w tym celu przystosowanych stałych punktów. Punktami tymi były zakotwiczone boje albo określone miejsca na brzegu (np. drzewa). Dawało to ten sam skutek, co użycie kotwicy zawoźnej, ale było znacznie szybsze, dużo prostsze i o niebo bezpieczniejsze.
Wysłany: 2010-12-17, 18:23 KOMENDY NA ŁODZI WIOSŁOWEJ / DZ
K O N S P E K T KOMENDY NA ŁODZI WIOSŁOWEJ
_______________________________________________
UNIFIKACJA KOMEND - SZALUPA WIOSŁOWA
Na przykładzie DZ (dziesiątki) - kecz gaflowy o pow. żagla 32m^2
Rozmieszczenie wioseł na szalupie wiosłowej.
Wiosła burtowych i wzorcowych układane są piórami w stronę dziobu w kokpicie na zewnętrznych burtach. Wiosła dziobowych układane są piórami do rufy na śródokręciu natomiast bosak jest również na śródokręciu z tym że okucie jest skierowane w stronę dziobu.
Obsada do łodzi - obsada wchodzi do łodzi w kolejności - od dziobu
Obsada z łodzi - obsada schodzi z łodzi w kolejności odwrotnej
Odbij - dziobowy odpycha szalupę bosakiem od np. nabrzeża, drugi dziobowy odrzuca cumę dziobową i klaruje ją, burtowi odpychają rękami szalupę nadając jej bieg do przodu i chowają odbijacze, sternik manewruje tak by umożliwić załodze wysunięcie wioseł.
Wiosła chwyć - następuje wyjmowanie dulklap lub stawianie dulek. Dziobowi na przedramieniu ręki zewnętrznej wynoszą pióra wioseł burtowych poza burtę (Rys a). Burtowi chwytają wiosła za rękojeść ręką wewnętrzną a trzon opierają na zgięciu przedramienia ręki zewnętrznej (Rys b). Wynoszą wiosła opierając je obok dulek, po czy chwytają wiosła oburącz nachwytem (dłonie na szerokość barków). Pióra pozostają równolegle do wody. Komenda dotyczy tylko burtowych.
Wiosła - (1) - wydana w czasie wiosłowania oznacza przerwanie wiosłowania i ustawienie wioseł w dulkach, (2) - jest zapowiedzą do innych komend (np. wiosła basta)
Obie (lewa, prawa) naprzód
- (1) - wydawana przy ruszaniu z miejsca - burtowi wykonują trzy krótkie i szybkie pociągnięcia żeby nadać szalupie rozbieg. Dziobowi i wzorowi włączają się do wiosłowania po zakończeniu czynności związanych z klarowaniem itp. nie zakłócając rytmu.
- (2) - wydana w czasie przerwy oznacza wiosłowanie dla wszystkich wioślarzy.
Obie (lewa, prawa) hamuj - wioślarze obu burt (prawej, lewej) przestają wiosłować i hamują zanurzając pióra ustawione prostopadle do powierzchni wody. Komendy lewa, prawa hamuj stosowane są przy zacieśnianiu cyrkulacji (skrętu).
Obie (prawa, lewa) wstecz - wioślarze nie zmieniając pozycji wiosłują wstecz. Lewa, prawa wówczas gdy wykonujemy praktycznie obrót w miejscu.
Wiosła skróć - komenda wydawana dla odpoczynku. Przesuwamy wiosła w dulkach tak aż trzon oprze się o przeciwległą burtę piórami równolegle do wody. Po tej komendzie komenda wiosła wioślarze krzyżując ręce wysuwają za burtę (ręką wewnętrzną trzymając za trzon wiosło sąsiada a zewnętrzną swoje).
Pióra na wiatr - komendę wydajemy po komendzie wiosła skróć przy fordewindzie. Oznacza ona ustawienie piór wioseł prostopadle do lustra wody. Wykorzystujemy wiatr jako siłę napędową.
Wiosła na pych - wioślarze wstają z ławek i wykorzystując wiosła odpychają się od dna i spychają szalupę z mielizny
Wiosła spław - komenda wydawana podczas przechodzenia przez wąskie przejście, blisko przeszkody (ryzyko połamania wioseł). Wiosła wyjmujemy z dulek poprzez ustawienie wioseł na płask i gwałtownym uderzeniu piórem o wodę (wiosła wyskoczą z dulek) po czy odkręcając tułów przytrzymujemy (na zewnątrz) wiosło ręką wewnętrzną. (patrz rysunek poniżej)
Pióro pionowo - (lewa, prawa) Wyciągamy pióra z wody (wykorzystując burtę jako dźwignię) podnosimy pióra z wody. Pióra ustawiamy prostopadle do lustra wody.
Wiosła wzwyż - salutowanie (sternik wstaje i salutuje - jeżeli ma czapkę), natomiast wioślarze podnoszą wiosła pionowo stawiając rękojeściami na dnie szalupy (patrz rysunek powyżej) a piórami równolegle do diametralnej łodzi. Wydana następnie komenda wiosła oznacza ponowne włożenie wioseł w dulki oraz obrócenie się twarzą w kierunku obiektu do którego kierowany był salut.
Bosak - dziobowi składają wiosła pomiędzy wioślarzami piórami do rufy. Dziobowy z burty od nabrzeża podnosi bosak i usiłuje złapać (biję nabrzeże itp.). Drugi dziobowy chwyta linę podaną z brzegu lub rzuca cumę.
Basta - komenda jest poprzedzona zapowiedzią wiosła. Wioślarze odkładają wiosła na miejsca zgodnie z zasadami, składają dulki, zakładają dulklapy, w razie potrzeby zakładają obijacze. (Rys. poniżej)
Sposób składania wioseł (burtowi i wzorcowi) po komendzie basta
Łódź na postój - obsada odprowadza szalupę na miejsce postoju
Powyżej na rysunku prezentowana jest prawidłowa postawa wioślarza. Istotne jest trzymanie wiosła tzw. małpim chwytem (nachwyt) kciuk i palce razem. Jest to ściśle związane z obracaniem pióra w czasie wiosłowania.
Ważne!
• Nogi muszą być zaparte
• Pióro w czasie pociągnięcia jest zanurzone na 2/3.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
FAQ
Szukaj
Użytkownicy
Grupy
Rejestracja
Zaloguj
Album
| 
| 