SHIPMAN

[Karrex]

Pogoria



STS Pogoria – polski żaglowiec, stalowa, trójmasztowa barkentyna. Ma wymiary: dł. kadłuba 40,9 m, wys. 33,5 m, załoga 7+46 osób. „Pogoria” jest malowana na biało z szerokim niebieskim pasem, czym odróżnia się od bliźniaczej „Iskry” z pasem czerwonym.

Zbudowana została na zamówienie Telewizji Polskiej (a dokładniej: Radiokomitetu) w ówczesnej Gdańskiej Stoczni im. Lenina. Wodowanie odbyło się 23 stycznia 1980 r
„Pogoria” jest pierwszym dużym żaglowcem zaprojektowanym przez polskiego konstruktora statków – inż. Zygmunta Chorenia i stanowiła pierwowzór dla kilku podobnych jednostek, w budowie których polskie stocznie później się wyspecjalizowały.
Były to: „Pogoria”, „Iskra” i bułgarska „Kaliakra”, a nieco później „Oceania” (eksperymentalny żaglowiec badawczy PAN).

Pogoria powstała dzięki incjatywie i staraniom kpt. Krzysztofa Baranowskiego, dla Bractwa Żelaznej Szekli. Bractwo powstało z inicjatywy kpt. Adama Jassera w 1971 r. i dorobiło się z czasem własnej audycji w TV pod nazwą Latający Holender prowadzonej przez Bohdana Sienkiewicza. Znaki przypominające krzyże, które przez wiele lat nosiła Pogoria na żaglach rejowych, to cztery skrzyżowane szekle, symbol Bractwa.

Debiut Pogorii w regatach Cutty Sark miał miejsce na trasie wyścigu Mon-Karlskrona pod dowództwem kpt. Krzysztofa Baranowskiego. Żaglowiec pierwszy minął linię mety, pozostawiając inne jednostki klasy A daleko z tyłu.
Zwycięstwo to było bardzo cenne, gdyż "Pogoria" od momentu powstania wzbudzała wiele emocji. Podważano zasadność tak wielkich wydatków w czasach rodzącego się kryzysu gospodarczego. Gdy powstawała u schyłku epoki Gierka, podejrzewano, że jest luksusowym jachtem jednego z największych ówczesnych prominentów, szefa Radiokomitetu - Macieja Szczepańskiego. Gazety pisały wówczas o rzekomo znajdującej się na pokładzie stajni dla koni wyścigowych, o haremie złożonym z dziewcząt o różnych kolorach skóry i o oryginałach obrazów Malczewskiego i Kossaka wiszących w luksusowych wnętrzach.
Przed decyzją o sprzedaniu statku uratował Pogorię długi rejs, specjalnie wymyślony przez Krzysztofa Baranowskiego, aby usunąć żaglowiec krytykom z oczu i aby trochę na siłę znaleźć gospodarcze zastosowanie dla tej jednostki. Była to dość ryzykowna wyprawa na Antarktydę (a dokładniej: do Antarktyki, gdyż samego kontynentu nie planowano osiągnąć,) gdzie żaglowiec spełniał rolę transportowca, przewożąc ludzi i sprzęt dla antarktycznej stacji PAN.
Wyprawa odbyła się w dniach 7.12.1980 - 10.04.1981, a jej celem była Polska Stacja Antarktyczna im. Henryka Arctowskiego na Wyspach Króla Jerzego. Rejs był nieuzasadniony ekonomicznie (zbyt mała przestrzeń ładunkowa), ale nie o to przecież chodziło. Aczkolwiek naukowców dostarczono za ułamek ceny, którą PAN płacił obsługującym stację statkom towarowym, a ci, którzy odmówili na Stacji wejścia na pokład żaglowca, spóźnili się na święta do kraju płynąc miesiąc później motorowcem.
Rejs trwał 132 dni. Pogoria przepłynęła 21000 mil. przeszła Cieśninę Drake'a i próbowała "zdobyć" Przylądek Horn jednak silny sztorm i awaria przekładni pokrzyżował plany, zabrakło kilkunastu mil. Najdalsza pozycja na południe zanotowana w dzienniku to 62 stopnie 10 minut szerokości geograficznej południowej.

W 1983/84 rozpoczęto program szkoły pod żaglami. Uczniowie spędzili na pokładzie Pogorii 9 miesięcy realizując program szkolny podczas żeglugi z Polski do Indii i z powrotem dookoła Południowej Afryki.
Idea Szkoły Pod Żaglami była kontynuowana w latach 1985-1991 przez Kanadyjczyków. Pogoria pływała z kilkuosobową załogą polską (do 9 osób) i Kanadyjczykami (20-40 osób). Czarter zakończył się przed końcem 1991 roku i Pogoria wróciła do kraju.

Od 1993 roku finansowanie Pogorii rozpoczęło miasto Gdynia i Gdyńska Fundacja Żeglarska jako armator. W 1993 Pogoria dołączyła do drugiego etapu regat Cutty Sark Tall Ships Race na trasie Bergen-Larvik-Esbjerg.
W 1994 Pogoria popłynęła przez Atlantyk do Kanady i wzięła udział w Festiwalu Morskim na Wielkich Jeziorach Amerykańskich.
W 1995 zarządzanie Pogorią przejęło stowarzyszenie STAP i Pogoria wzięła udział w Cutty Sark Tall Ships Race na trasie Edinburgh - Bremerhaven - Frederikshavn - Amsterdam.
W 1996 popłynęła na Morze Śródziemne i wystartowała w Cutty Sark Genoa - Palma - Naples.

W następnych latach Pogoria brała udział we wszystkich regatach Cutty Sark Tall Ships Races.
W 1999 w Alborgu końcowym porcie regat Pogoria otrzymała Cutty Sark Trophy najwyższą nagrodę regat.
Zimę 1999/2000 spędziła na Morzu Sródziemnym pływając w krótkie 1-2 tygodniowe rejsy.
Co roku uczestniczy w regatach Tall Ships' Races (dawniej Cutty Sark). Na "Pogorii" w dalszym ciągu odbywają się szkoły pod żaglami prowadzone przez fundację "Edukacja pod żaglami". W okresie od roku 2000 do 2008 odbyło się ich szesnaście.
W roku 2000 ponownie popłynęła przez Atlantyk biorąc udział w regatach Tall Ships 2000 na trasie Kadyks - Bermuday - N.York - Boston - Halifax - Amsterdam.
W latach 2001 - 2003 Pogoria w okresie letnim brała udział w imprezach żeglarskich na Morzu Północnym i Bałtyku a okres od jesieni do wiosny spędzała na Morzu Sródziemnym pływając w krótkie 1-2 tygodniowe rejsy.
W roku 2004 Pogoria kolejny raz popłynęła przez Atlantyk.
Po Zlocie w Gdyni 8 lipca 2009 r. - POGORIA straciła maszty i wycofała się z regat The Tall Ships' Races 2009.


16.08 Pogoria z nowymi masztami

http://santisimatrinidad....c.php?p=690#690

W sierpniu tego roku brała udział w Operacji Żagle Gdyni 2014


bandera: polska
armator: Sail Training Association Poland
rok budowy: 1980
typ ożaglowania: barkentyna
powierzchnia ożaglowania: 1000 m2
wysokość masztów: 32 m
długość kadłuba: 47 m
szerokość kadłuba: 8 m
zanurzenie: 3.5 m
wyporność: 342 tony
moc silnika: 255 kW (348 KM)