1) W dolnej części sztag latacza (śr. 0,25 mm [0,29 mm]) mocowany jest do kauszy na ślizgaczu bombramstengi bukszprytu.
2) Dalej sztag biegnie do góry w kierunku fokmasztu i przechodzi przez szyber w bramstendze foka, powyżej olinowania (bramstenwant i bramstenpadunów). Na końcu sztagu zamocowany jest podwójny blok (dł. 2,4 mm [2,7 mm]), który jest połączony liną z blokiem pojedynczym (dł. 2,4 mm [2,7 mm]) tworząc talię (identycznie jak w przypadku sztagu kliwra).
3) Blok pojedynczy mocowany jest za pomocą stropu do oka (jednego z dwóch po stronie bakburty) w platformie marsa foka; oko utworzone jest z liny przechodzącej przez dwa otwory w platformie marsa i oplatającej rufową część podłużnego wspornika, znajdującego się po stronie bakburty.
4) Lina tworząca talię przechodzi następnie przez otwór marsa, w dół, wzdłuż kolumny foka i mocowana jest do kołkownicy znajdującej się za kolumną foka, na 6 naglu (licząc od bakburty).
Autholer kliwra (śr. – 0,3 mm [0,34 mm]); w górnej części mocowany jest do szekli na ślizgaczu bomstengi, dalej przechodzi przez szyber na noku bomstengi (zob. rys. nok bomstengi), następnie biegnie wzdłuż stengi bukszprytu po stronie sterburty. Na końcu zamocowany jest blok wiolinowy (dł. 4,5 mm [5 mm]) połączony talią (śr. 0,2 mm [0,23 mm])) z pojedynczym blokiem (dł. 2,4 mm [2,7 mm])). Pojedynczy blok mocowany jest hakiem do oka przytwierdzonego w dolnej, dziobowej części dyb bukszprytu (po stronie sterburty); talia autholera odkładana jest na 3 pachołku na dziobowej belce na fordeku (licząc od sterburty).
Autholer latacza (śr. – 0,3 mm [0,34 mm]); w górnej części mocowany jest do szekli na ślizgaczu bramstengi, dalej przechodzi przez szyber na noku bramstengi (zob. rys. nok bramstengi), następnie biegnie wzdłuż steng bukszprytu po stronie bakburty. Na końcu zamocowany jest blok wiolinowy (dł. 4,5 mm [5 mm]) połączony talią (śr. 0,2 mm [0,23 mm]) z pojedynczym blokiem (dł. 2,4 mm [2,7 mm]). Pojedynczy blok mocowany jest hakiem do oka przytwierdzonego w dolnej, dziobowej części dyb bukszprytu (po stronie bakburty); talia autholera odkładana jest na 3 pachołku na dziobowej belce na fordeku (licząc od bakburty).
1) Blindreja jest zawieszana pod bukszprytem w odległości ok. 7 mm licząc od końca ławy wantowej bukszprytu (bliżej rufy)
2) Sling (śr. 0,5 mm) – lina podtrzymująca główny ciężar blindrei. Na obu końcach liny znajdują się oka szplajsowe. Lina tworzy dłuższą i krótszą odnogę. Dłuższa odnoga jest połączona z krótszą poniżej oka szplajsowego co tworzy pętlę, która zaciskana jest na blindrei po stronie sterburty. Dalej dłuższa odnoga slingu biegnie do góry, spoczywa na bukszprycie opierając się o siodło, następnie biegnie do dołu, wokół blindrei na bakburcie, następnie znowu do góry wokół bukszprytu i ponownie w dół, w kierunku początkowego oka szplajsowego na krótszej odnodze. Ostatecznie oka szplajsowe na obu końcach slingu są łączone za pomocą przewiązu.
1) Perty (śr. 0,3 mm [0,34 mm]); na obu końcach znajdują się oka szplajsowe; jedno z nich (większe) jest przekładane wokół rei i zatrzymuje się na klinach. Mniejsze oko jest mocowane do rei za pomocą przewiązu. Do pert mocowane są 2 lub 3 szelki (na każdej burcie). W dolnej części szelki (śr. 0,2 mm [0,23 mm], dł. 9 mm [10 mm]) zakończone są okiem szplajsowym, przez które przechodzi perta, górny koniec jest owinięty wokół rei.
2) Nokperta; na obu końcach są oka szplajsowe, jeden koniec mocowany jest do noku rei, a drugi przewiązem do rei.
Stała topenanta (lift) – blindreja ma stałą topenantę (śr. 0,37 mm), jako dodatkową obok zwykłej topenanty;
topenanta ma kolor czarny podobnie jak olinowanie stałe. Ta topenanta jest owijana na całej długości.
Stała topenanta jest zakończona okiem szplajsowym, które na zewnętrznym końcu jest mocowane przewiązem do blindrei, w ¼ jej długości (bliżej bukszprytu). Drugi koniec stałej topenanty jest zakończony okiem z kauszą, które mocowane jest przewiązem do kauszy w stropie zamocowanym dookoła bukszprytu, pomiędzy slingiem a ławą nokową bukszprytu.
Topenanta ruchoma - stała część ruchomej topenanty (śr. 0,3 mm) zakończona jest okiem zamocowanym hakiem do oka w dybach bukszprytu (tego samego, do którego mocowane są perty bukszprytu), dalej przechodzi przez pojedynczy blok (dł. 3,1 mm) mocowany stropem na noku blindrei, za pertami i stropem dla bloku brasu, następnie przez blok (dł. 3,1 mm) przytwierdzony stropem dookoła dybów bukszprytu i odkładana jest na 2 i 7 pachołku na dziobowej belce fordeku.
Brasy (braces) – (śr. 0,3 mm) – w górnej części brasy mocowane są do pętli mocującej foksztagu, tuż powyżej gałki tureckiej a następnie biegną w dół do blindrei, gdzie przechodzą przez bloki brasów (dł. 3,1 mm; sposób mocowania bloków do rei zob. rys. ruchomej topenanty). Następnie brasy biegną do góry, przechodzą przez wewnętrzny krążek podwójnego bloku zamocowanego pod platformą marsa fokmasztu. Dalej przez wewnętrzny krążek podwójnego bloku zamocowanego pod platformą bliżej rufy i ostatecznie odkładane są na pachołach (2 i 7 licząc od bakburty) znajdujących się przed wnęką na śródokręciu, obok dzwonnicy.
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum